Podkręcamy śrubę, czyli kilka słów o CKiR

Dzisiaj chciałabym napisać i ostatecznie zamknąć sprawę oceny CKiR, w sumie nie  marnowałabym na to czasu, ale czuję się trochę sprowokowana.

Od opisywania tego obszaru działalności  w naszym mieście jest Krzysztof Owoc. Nie bez przyczyny tu o nim wspominam, nie mogę bowiem ciągle sie nadziwić, że mu się chce opisywać, analizować i oceniać pracę Domu Kultury. Wbrew dramatycznym utyskiwaniom Pana Chałupki, jakoby stał się on celem ataków Frakcji Wyrzutowej, nie on jeden został dostrzeżony przez K. Owoca,  poprzednio wschowski bloger „podkręcał śrubę” dyrektorowi Lisiakowi. Nie ukrywam, że trochę tej pasji mu zazdroszczę, bo komu by się chciało składać pisma, wyciągać akta spraw czy też przeprowadzać małe śledztwa? Takie działania - chcąc nie chcąc - muszą powodować u jednych nienawiść a u innych podziw. Podziwiam, zazdroszczę i żałuję jedynie, że Frakcja Wyrzutowa nie zawsze dostrzega plusy działań Pana Chałupki - porównując jego pracę do poprzedniego animatora kultury we Wschowie… jest zdecydowanie lepiej. Osobiście czekam na więcej, ale kierunek jakiś jest.

 Niestety, okolicznościowych laurek dla Pana dyrektora nie będzie, gdyż strzelił sobie w stopę umieszczając na oficjalnej stronie CKiR wpis, list… opinię(?) dotyczącą blogera Owoca. Wytrącił z równowagi tym samym każdego, kto chciałby zdroworozsądkowo ocenić działania CKiR. Dlaczego? Po pierwsze, ponieważ dał się sprowokować blogerowi, którego wirtualne dzieło (podobnie zresztą jak moje) jest pewnie śledzone przez – nie oszukujmy się - nielicznych anonimowych internautów. Po drugie, będąc dyrektorem publicznej placówki, choćby z racji funkcji, jest się narażonym na krytykę. I dzięki Bogu, bo to zawdzięczamy demokracji (której zresztą w owym wpisie tak dumnie broni dyrektor). Jeżeli Pan Chałupka ma słabą psychikę to  po prostu niech zrezygnuje. To nie jest pochód pierwszomajowy, podczas którego wszyscy mają bić brawa i wymachiwać kolorowymi chorągiewkami na cześć burmistrza i jego pracowników. Pan dyrektor zdaje sie nie rozumieć, że takimi newsami jeszcze bardziej rozsierdza już rozsierdzonych i odpycha tych, którzy dotychczas go nie przekreślali.

 Przerażający jest fakt, że takiego zachowania w naszym mieście nie piętnuje się. Wpisuje się to w ogólną tendencję dotyczącą polityki: czy to PSL-owska zadyma czy wschowski grajdołek - z ludzi w sytuacji kryzysu wychodzą paskudne rzeczy. Dla mnie takie zachowanie zasługuje na reprymendę od pracodawcy Pana Chałupki, w którego interesie jest czuwanie nad zachowaniem dyrektorów placówek i etyki ich postępowania.

Tu pozwolę sobie wrócić do sprawy organizacji Dni Sławy. Na regionalnych portalach rozpoczęła sie  dyskusja, z której wypływa jeden wniosek: Wschowa nie może zrobić tak dobrej imprezy jak Sława, ponieważ nie ma u nas ośrodka wypoczynkowego, z którego złotym potokiem popłynęłyby pieniądze. Według mnie jedyna rzecz, której brakuje we Wschowie to chęć do pracy i inwencja twórcza ludzi odpowiedzialnych za organizację takiej imprezy. W wywiadzie na zw.pl burmistrz Sławy oraz  dyrektor Domu Kultury w Sławie opowiadają o tym co jest potrzebne do tego, aby stworzyć taką imprezę jak u nich. Najważniejszy jest zgrany zespół ludzi, plan działań, czas i twórcze pomysły. Wydaje się, że Panu Chałupce brakuje tych wszystkich elementów. Obecny zespół na pewno nie jest zgrany, zdaje się, że pracowników przerasta  zadanie przejrzenia oficjalnych stron kabaretów czy zespołów i znalezienie telefonu, który pozwoli zapytać o terminy, ceny i możliwości. Super gwiazdy nie mają być we Wschowie co miesiąc,  wystarczy dwa razy do roku,  a na imprezy okolicznościowe takie jak Dzień Kobiet czy Dzień Dziadka, wystawiać swoje „dobra narodowe”, czyli wokalistów z sekcji muzycznej albo pana Iłowskiego, którego śpiewy przez niektórych są nawet doceniane - jak bozie kocham, znam takich. Ale to musi być praca zespołowa.

Zamiast marnować zapał na kino, do którego prawie nikt nie chodzi, może lepiej wspomóc podróżników, zadbać o kolejny festiwal podróżniczy, bo takiego jeszcze nie ma, więc pomysł na promocję jakiś jest. Może warto choć raz zaryzykować i zaprosić artystę na imprezę płatną, a  zdaje się, że kabarety zapełniały sale i to na dwa spektakle w ciągu jednego dnia, więc zapotrzebowanie jest. No właśnie można, ale czy się chce?

Kilka grubych milionów idzie na rewitalizację miasta dla turystów, których jak nie było tak nie  nie ma. Nie ma ich, bo tutaj nic się nie dzieje, to po co ktoś ma tu przyjeżdżać? Dla trzech kolorowych kamieniczek i kompleksu ławek w przyparafialnym skwerku? Może warto zainwestować w turystykę bo zdaje się, że szumnie zapowiadanych inwestorów nie będzie. Spróbujmy pokazać Wschowę jako miasto atrakcyjne, które nie tylko warto zwiedzić, ale w którym dzieją się ciekawe rzeczy: zimą festiwal podróżników, jesienią festiwal królewski, latem ciekawe koncerty i jarmark, wiosną np. dni młodzieży (tylko bez politycznego namaszczenia, chociaż np. Wschowa - miasto skinheadów, to ciekawe hasło:) Nic innego nam nie pozostaje jak czymś w województwie czy choćby powiecie(sic!) wyróżnić się, zachęcić ludzi by wrócili, zostali a może kiedyś inwestowali.

I jeszcze słowo o adresatach tych imprez. To także kwestia do przemyślenia. Tu zapewne narażę się blogerowi Owocowi, bo mimo, że marzyłoby mi się kilka koncertów alternatywnych, niszowych kapel (i nie mam tu na myśli zespołu Okład z Bagna, w polskiej kulturze funkcjonuje naprawdę bogata scena muzyki ważnej i przemyślanej, idąc na skróty można włączyć Trojkę i parę perełek wyłuskać) to wydaje mi się, że odbiorca powinien być masowy.

Chociaż w przywoływanej  Sławie mają miejsce  imprezy o różnym charakterze: rockowa, reggae, ale największą i najistotniejszą jest ta skierowana do każdego. Niestety, ze smutkiem stwierdzam, że imprezy z udziałem zespołów alternatywnych, poetów, autorów książek, konferencje naukowe czy koncerty zespołów faszyzujących mają we Wschowie niszową publikę.

Warto więc poświęcić czas na  zaplanowanie imprez. Może wtedy będziemy mieć frekwencję jak w Sławie, zadowolonych mieszkańców i blogerów, pozytywną promocję. Może  jestem hura optymistką, ale to chyba nie jest aż tak trudne?